W sensie, że wojskowi, czy że autorzy...?Gal pisze: wygląda na to, że nic się nie zmieniło
Szyici zajumali mu baterie z laptopaKonto usunięte pisze: i się nagle kończy.
SpytamKonto usunięte pisze: Będzie gdzieś ciąg dalszy?
Że wojna.WiS pisze: Gal napisał(a):
wygląda na to, że nic się nie zmieniło
W sensie, że wojskowi, czy że autorzy...?
E tam.WiS pisze:A to, zdaniem niektórych, od Aleksandra i Sun Tzu jest mniej więcej to samo.
Ja nie byłbym taki pewien... ale to chyba na inną okazję i wątek
). Na początku wojna to lody z polewą czekoladową, chwała bohaterom i inne debilizmy. "Na Zachodzie bez zmian" to była pewna (literacka) cezura w publicznym postrzeganiu wojny, coś jak "Kolumbowie" w Polsce. Prawdę mówiąc g. znam się na wojnie; nigdy na żadnej nie byłem, a na szkoleniu wojskowym byłem z pielęgniarkami (i nie narzekałem).WiS pisze:Gal, a to w jednym zdaniu masz dwie kompletnie inne rzeczy: 1) czym wojna jest, 2) jak ją postrzegają odbiorcy literatury.
Ad.1, to "od Aleksandra i Sun Tzu" była mniej więcej tym samym... czyli zawodami, kto wyrżnie więcej siły żywej wroga. Aż do naszych czasów, kiedy przestało to być takie oczywiste i zasadnicze. No krótko mówiąc, szkoła parczewska jest w tym temacie - i sochaczewska, i jakoś nie mogą uzgodnić stanowiska.
Ad 2., przełom faktycznie zaczał się nieco wczesniej - wtedy, gdy po okresie względnej stabilizacji i "niedotkliwości" wojen w Europie, nagle rodzące się nowoczesne media (wysokonakladowe gazety, z typografią pozwalającą w miarę dokładnie reprodukować rysunki i - potem - zdjęcia) pokazały rodzącej się masowej opinii publicznej okropieństwo wojny autriacko-francusko-piemonckiej i krymskiej.
Czyli w połowie XIX wieku.
I światowa natomiast, czyli baza dla tworczości Remarque, była szokująca z dodatkowego powodu: po raz pierwszy masowo oderwano cywilow od ich cywilnych zajęć, dorobkiewiczostwa, miłostek, domków z ogródkami etc. - i na cztery lata zapakowano w zawszone i zaszczurzone okopy. I kazano umierać na gwizdek sierżanta.
Takiej wojny, na szczeście, już nie ma.
Dzisiejsza wojna (jak w późnym średniowieczu) znów jest głównie sprawą zawodowców. Cywile natomiast (rzadko) miewają pecha, gdy znajdą się w pobliżu...
Wcale się nie dziwięGal pisze: na szkoleniu wojskowym byłem z pielęgniarkami (i nie narzekałem).
No toteż najpierw pytałem, czy "w sensie, że wojna, czy że autorzy".Gal pisze: ja pisałem o tekście Twojego kolegi, czyli o literaturze.
Nie pamiętam chronologii, ale chyba choćby nasz Broniewski był o włos szybszy ze swoim "Mannlicherem", "Soldat inconnu", i tak dalej. Ale Broniewskiemu te żołnierskie reminiscencje szybko przykryło co innego... a szkoda.Gal pisze: Remarque był pierwszy.
no to pewnie dziewczyny krzyczały ze strachudamaz pisze: nie ma to, jak zebrać kilkunastu chłopa ze sprzętem i zrobić "wjazd".
Eeetam.damaz pisze: wojnę, w której Polacy byli... najeźdźcami. tak jak teraz u Arabów
To prawda.damaz pisze: warto obejrzeć te rysunki.
za J. Tuwim:Kruszyn pisze:no to pewnie dziewczyny krzyczały ze strachu
damaz, nie wal fochadamaz pisze: błogosławieni ci, którzy nie mając nic do powiedzenia, nie oblekają tego faktu w słowa.
jak to mówią siła złego na jednego , partyzantkę uprawiałeś eghmmm...Kruszyn pisze: damaz, nie wal focha
Ważne było gdzie i z kim 
Pewnie za kierowcę robiłeś albo na gwizdku stałeś 
gdzieś czytałem że długo później hiszpańskie matki straszyły dzieci diabłami od Skrzetuskiego.damaz pisze: najbardziej pouczyło mnie, że on rysował rysunki pokazujące wojnę, w której Polacy byli... najeźdźcami. tak jak teraz u Arabów.
najpierw byłem epatowany Samosierrą,
