Forum Subaru

barbie pisze: Zaczęłam więc Bondę "Pochłaniacz", ale po dwóch rozdziałach trochę się nudzę. Walczyć dalej, dobre będzie?

Grzegorz pisze: Zygmunt Miłoszewski

Grzegorz pisze:

barbie pisze: Zaczęłam więc Bondę "Pochłaniacz", ale po dwóch rozdziałach trochę się nudzę. Walczyć dalej, dobre będzie?

IMHO nie warto.Przebrnąłem przez Bondę ale chyba tylko 1 tom jakoś mnie wciągnął, reszta już nie.

Z polskich, jeśli nie czytałaś to polecam Marka Krajewskiego - dla mnie absolutnie ścisły top. Poza tym Zygmunt Miłoszewski.
Ostatnio testuje tez Max-a Czornyja, na razie nie jest gorzej niż Mróz oraz Roberta Małeckiego - tutaj ostatni tom niestety zawiódł mocno.
Z zagranicznych to bardzo lubię Simona Becketa - jeśli nie czytałaś absolutnie polecam, moim zdaniem lepszy niż Nesbo.

barbie pisze: Trylogia Miłoszewskiego jest absolutnie doskonała, nie miałam wcześniej pojęcia, że taki talent mamy w Polsce.

barbie pisze: zajrzę do Krajewskiego

pol052 pisze:Z racji pracy to ja bardziej audiobooki w samochodzie

Bonda - Pochlaniacz wysluchalem w drodze do serbii niby fajna ale wstawek okolo watkowych jest IMHO za duzo. Okularnika stanalem w polowie i jakos nie umiem ruszyc dalej

barbie pisze: ↑

22 maja 2018, o 00:08

Dobrnęłam Pochłaniacz do końca, jak przetrwałam przydługi wstęp, to wciągnęłam się dalej.
Teraz ruszyłam Okularnika i znów to samo.

barbie pisze: ↑

29 maja 2018, o 16:59

Skończyłam Okularnika w zeszłym tygodniu i więcej Bondy nie ruszę. Milion wątków, w tym z połowa w ogóle nie została zamknięta i była wprowadzona nie wiadomo po co. Niby genialna Sasza Załuska jest taką pierdołą, że ma się ochotę ją spoliczkować co 5 minut.
Nie wiem, kto Bondę nazwał królową polskiego kryminału, ale zdecydowanie musiał mało czytać

euyot pisze:"Perfekcyjna niedoskonałość" J. Dukaj.
Swietna książka o przyszłości. Dukaj jest mistrzem w kreowaniu wizji przyszłości. Żal tylko, że kontynuacji brak.

- A gdybym powiedziała, że jestem złym człowiekiem? – syknęła. – Gdybym tak ci rzekła – to w to byś uwierzył, co?
A w każdym razie nie byłoby to niczym nienormalnym.
Lecz mówić o sobie dobrze, ogłaszać się altruistą – to nieprzyzwoite. Prawda? Prawda, panie Hunt? Nie uchodzi przyznać się w towarzystwie do czystości intencji. Bo dogmat jest taki: każdy jest zły. Takie jest domyślne założenie: każdy czyn poczyna się z egoizmu, każde słowo z ciemnej żądzy. Kimże wobec tego mogłabym być, jeśli nie bezczelną hipokrytką? Ale nawet gdyby – tu Kleist zniżyła głos do szeptu – ja wolę hipokrytów, bo oni przynajmniej przyznają racje istnienia jakimś wartościom, podczas gdy wy, wy nie grzeszycie, bo nie macie przeciwko czemu.

Każda nauka rozwija się wyłącznie w ramach obowiązującego paradygmatu, ogółu nie wyeksplikowanych założeń, na których się opiera i które wskazują jej cele: są to założenia przez naukowców nawet sobie nie uświadamiane, przyjmowane przez nich a priori gdzieś w trakcie procesu przyswajania sobie podstawowej wiedzy, osmotycznie, bez udziału świadomości

Pewne systemy powyżej określonego stopnia złożoności przejawiają tendencję do popadania w stany homeostatyczne – niewątpliwie dotyczy to również ogółu powiązań politycznych, prawnych, finansowych i społeczno-kulturowych. System się uniezależnia i coraz silniej ciąży ku status quo. Nie ma cenzury, nikt nie wydał zakazu – a spróbuj się sprzeciwić, wystąp przeciwko: nikt nie usłyszy, nikt nie zwróci uwagi, nikt nie zapamięta. I wcale nie świadomie. Bez refleksji, bez zastanowienia, automatycznie. Elementy niekompatybilne odbijają się jak od ściany. Jeśli chcesz zobaczyć to według myślni: psychomemy trendów nierównoległych nie wchodzą do puli, nie mieszają się, nie łączą. Nie wiem nawet, jak to nazwać, nie istnieje słowo. Na pewno nie jest to już demokracja, nie oligarchia, nawet nie kryptokracja, no bo nie ma żadnego sekretnego gremium z ukrycia wydającego rozkazy stosownym wykonawcom. Wykonuje się samo. Pedekracja...? Pantokracja...? Metaksokracja...?