Impreza -- od Homologation Speciala do Szybkiego Lanosa...
: 25 lut 2008, o 23:49
...czyli skrócony przewodnik po ciekawych wersjach.
Tytułem wstępu
Poniżej znajdziecie bardzo pobieżnie potraktowaną historię doładowanych wersji Imprezy. Temat jest bardzo obszerny, na wielostronicowy elaborat, którego ani ja nie byłbym w stanie napisać, ani Wy przeczytać :), zatem starałem się pisać możliwie zwięźle. Z uwagi na to, że korzystałem ze źródeł raczej amatorskich, na pewno nie ustrzegłem się błędów czy nieścisłości. Bardzo proszę o ich sprostowanie. Nie załączam zdjęć z prostej przyczyny: nie mam dostępu do materiałów na licencjach umożliwiających ich wykorzystanie, a nie chcę też nikomu nadepnąć na odcisk. Na dzień dzisiejszy tekst nie jest skończony, obiecuję że postaram się go jak najszybciej dociągnąć do końca (aczkolwiek ostatnio mam straszny niedoczas połączony ze wstrętem do komputera). Po tym zbyt długim wstępie zapraszam do czytania.
Narodziny.
Impreza zadebiutowała w Japonii, pod koniec 1992 roku, zastępując model Leone.W tym samym roku zastąpiła na trasach rajdowych model Legacy, który był zbyt duży jak na nowoczesną rajdówkę. Początkowo w ofercie znajdowały się modele wolnossące o pojemnościach 1.6, 1.8 i 2 litry z napędem na dwa i cztery koła, później dołączyła do nich najbardziej pożądana dwulitrowa Impreza Turbo. Modele z napędem na dwa koła występowały tylko na niektórych rynkach. W 1995 roku, do obecnych od początku w ofercie modeli cztero i pięciodrzwiowych (kombi) dołączył model dwudrzwiowy.
Europejska dwulitrowa Impreza GT (w niektórych źródłach pojawia się też nazwa 2000 Turbo AWD) ma 210KM@6000obr/min, przyspiesza do setki w okolicach 6.6 sekund i rozwija maksymalną prędkość w okolicach 230km/h. W 1999 roku, wraz z modernizacją silnika, określanego od tej pory jako Boxer Phase 2, moc wzrośnie z 210 do 218KM. W tym samym czasie w Japonii dostępny jest model WRX, początkowo o mocy 240KM (w modelu MY97, parametr ten sięgnie 280KM) na szesnastocalowych kołach (europejska GT miała koła piętnastocalowe). Jednym z rzucających się w oczy szczegółów, po których można odróżnić japoński model od europejskiego, jest wycieraczka tylnej szyby. Pozostańmy przy Japonii, bo to tam będą pojawiać się najbardziej ekscytujące wersje Imprezy.
W kolebce Imprezy.
Pod koniec 1992 roku na niektórych Imprezach pojawił się, wywołujący dreszcze u części populacji, różowy znaczek STi, a wraz z nim wiele przyprawiających o szybsze bicie serca zmian, przekładających się na lepsze osiągi i lepsze prowadzenie pojazdu. Wśród tych zmian znajdziemy stalowy wał korbowy, kute tłoki, inną jednostkę sterującą, turbosprężarkę na łożyskach tocznych, większy intercooler, zmieniony kolektor dolotowy, inne sprzęgło, inną skrzynię, utwardzone zawieszenie dzięki zmienionym amortyzatorom, sprężynom i stabilizatorom, odlewane pod ciśnieniem wahacze ze stopów lekkich, czterotłoczkowe przednie zaciski hamulcowe, zmienione wnętrze (inne fotele, boczki drzwiowe, kierownica momo), wysoki spoiler. W STi znajdziemy też fabryczne nagłośnienie z odtwarzaczem CD. STi miało 250KM. W 1995 roku moc STi, teraz oznaczanego jako STi Version II, wzrasta do 275KM. W 1995 roku zostaje ustanowiona nowa ,,tradycja'': od tej chwili STi maluje kolektory dolotowe na czerwono. Rok później pojawia się STi Version III -- moc silnika wzrasta do 280KM. W następnych latach pojawią się Version IV, V i VI różniące się (za wyjątkiem Version V) kosmetycznymi zmianami. W 1999 roku, w Version V pojawia się nowy silnik, wspomniany wcześniej Boxer Phase 2.
Równolegle produkowana jest Impreza WRX RA, auto, które powstało tylko i wyłącznie w celu przebudowania go do na auto rajdowe. WRX RA został pozbawiony wygłuszeń, zabezpieczenia antykorozyjnego, tylnego spojlera, radia, elektrycznych podnośników szyb. Był wyposażony w tańsze siedzenia (które i tak były wymieniane na sportowe kubły) i osłabiony względem STi silnik o mocy około 260KM, z zamkniętym, odlewanym w piaskowych formach blokiem. Mniejsza moc wynikała z pozbawienia silnika części sygnowanych przez STi, które i tak zostałyby wymienione przez tunera podczas budowy auta rajdowego. W WRX RA pojawił się po raz pierwszy ręcznie regulowany centralny mechanizm różnicowy (DCCD -- Driver Controlled Center Differential). Do 1997 roku WRX RA był dawcą organów dla rajdowych Imprez grupy N i grupy A, od 1997 roku Prodrive używał do budowy rajdówek Type R, o którym za chwilę.
W 1997 roku pojawia się WRX STi TypeR. Najważniejszą zmianą w stosunku do zwykłego STi Version III jest dwudrzwiowe nadwozie. W tej wersji pojawia się skrzynia biegów o skróconych przełożeniach (które w późniejszym okresie były wydłużane w stosunku do modelu z 1997 roku) oraz, odziedziczony po WRX RA, ręcznie regulowany środkowy mechanizm różnicowy. Ponadto w TypeR znajdziemy natrysk wody na intercooler, dwutłoczkowe tylne zaciski hamulcowe i przyciemniane tyle szyby. Nie znajdziemy natomiast ABS-u (z powodu zastosowania regulowanego mechanizmu różnicowego), fabrycznego nagłośnienia i elektrycznie składanej anteny.
Z połączenia powyższych: Type R i WRX RA powstał WRX RA STi -- auto czterodrzwiowe z silnikiem STi o mocy 280KM, z natryskiem na intercooler i bardziej luksusowym od RA wnętrzem.
Odchodząc nieco od najbardziej ognistych wersji, warto wspomnieć o Imprezie Gravel Express -- podwyższonym kombi w charakterystycznym dla azjatyckich regionów dwukolorowym malowaniu (srebrne zderzaki i wysokie listwy drzwiowe), wyposażonym w masywne orurowanie chroniące przedni zderzak i ramę do przewożenia koła zapasowego na zewnątrz, za tylną klapą. Impreza Gravel Express była wyposażona dwulitrowy silnik turbo z WRX-a. Gravel Express został wkrótce zastąpiony przez debiutującego w 1997 roku Forestera.
Na czterdziestolecie swojego istnienia Subaru przygotowało Hit przez duże ,,H''. Wyśniony, wymarzony, pożądany przez wielu model WRX 22B STi. Dwudrzwiowy sedan, z poszerzonym nadwoziem, z silnikiem zbudowanym w oparciu o zamknięty blok, rozwiercony do 2.2 litra. 280KM@6000obr/min. 22B był wyposażony w skrzynię o skróconych przełożeniach, szybką przekładnię kierowniczą (o przełożeniu 13:1 zamiast standardowych 15:1), zawieszenie zbudowane w oparciu o amortyzatory Bilsteina i sprężyny Eibacha i siedemnastocalowe koła od firmy BBS. Zmiany w nadwoziu, oprócz wspomnianych poszerzeń błotników, obejmowały też aluminiową pokrywę silnika, przedni zderzak i tylny spoiler rodem z WRC. We wnętrzu znajdziemy kierownicę Nardi, tabliczkę z numerem seryjnym i siedzenia z Alcantary. Powstało nieco ponad 400 egzemplarzy 22B, z czego kilkanaście zostało oficjalnie wyeksportowanych poza granice Japonii (15 sztuk do UK i 9 na inne rynki). Pojazdy wyeksportowane do UK trafiły do Prodrive, gdzie poddano je pewnym zmianom pozwalającym na dopuszczenie auta do ruchu na podstawie SVA (Single Vehicle Approval -- brytyjskie dopuszczenie do ruchu) i w związku z tym niektórzy określają te samochody jako 22B STi Type UK. Zmiany obejmowały wydłużenie przełożenia głównego (z 4.444 do 3.900), usunięcie obowiązkowego w Japonii ogranicznika prędkości, inne przednie światła z regulacją wysokości, cztery głośniki, maskownicę pod europejski zestaw audio i dodatkowe zabezpieczenie antykorozyjne.
A tymczasem w Europie.
W 1995 roku, z okazji zdobycia odniesionego przez Colina McRae zwycięstwa w RAC Rally 1994, pojawia się Impreza Series McRae, w kolorze ,,blue mica'', na złotych felgach.
W 1997 roku, z okazji zdobytego w 1996 roku tytułu mistrzowskiego w klasyfikacji producentów w angielskich salonach pojawia się wersja limitowana ,,Catalunya''. Nazwa wzięła się od Rajdu Katalonii, gdzie Subaru przypieczętowało swój tytuł mistrzowski. Wyróżnikami tego modelu są: czarny lakier z niewielką domieszką czerwieni (black mica), lusterka malowane w kolorze nadwozia, naklejki ,,Catalunya'' i pomalowane na złoto standardowe obręcze o średnicy 15 cali. Wnętrze jest również utrzymane w czerni z czerwonymi wstawkami, na tablicy rozdzielczej znalazła się tabliczka z numerem kolejnego egzemplarza. Wyprodukowano 200 sztuk tej wersji. Ponadto we wszystkich samochodach została zmieniona maska (inne wloty) i grill. Podobna seria limitowana, w kolorze BlueMica, była sprzedawana we Włoszech.
W 1998 roku Impreza została poddana wielu widocznym zmianom. Zmieniła się przede wszystkim deska rozdzielcza: pojawił się nowy zestaw zegarów z centralnym prędkościomierzem, z białymi tarczami w wersjach Turbo, kierownica Momo, dwie poduszki powietrzne w standardzie, drążek zmiany biegów o skróconej drodze. W modelu Turbo piętnastocalowe koła ustąpiły miejsca szesnastkom. W tym samym roku Subaru UK, z okazji kolejnego tytułu mistrzowskiego w klasyfikacji producentów, wypuściło limitowaną wersję Terzo (trzeci po włosku), która za razem była też trzecią wersją limitowaną na wyspach. Powstały 333 egzemplarze, wszystkie pomalowane kolorze niebieskim (kod lakieru 74F), podobnym do koloru aut WRC, na złotych obręczach. We wnętrzu zamontowano fotele wyściełane szarą Alcantarą, z czarnymi wstawkami i tabliczkę z numerem od 1 do 334 (brak egzemplarza trzynastego). Auto było wyposażone w klimatyzację.
Rok 1999 przynosi kolejne zmiany. Przede wszystkim pojawia się zmieniony silnik -- określany jako Boxer Phase 2, wzrasta do 218KM, Impreza otrzymuje też czterotłoczkowe przednie zaciski hamulcowe, spotykane do tej pory w STi, które od tej pory będą współpracować z tarczami o średnicy 297mm (do tej pory 286mm), zmienione zostały też nastawy zawieszenia. Impreza dostaje nowy przedni zderzak, nowe światła przeciwmgielne, wyższe tylne skrzydło i zmienione fotele. Ten rok przynosi też kolejną wersję limitowaną, oferowaną na rynku brytyjskim: RB5. RB jak Richard Burns, który właśnie dołączył do zespołu Subaru WRC, 5 jak numer, z którym Burns startował w Mistrzostwach Świata. RB5 wyróżnia się charakterystycznym szaro-niebieskim kolorem (kod lakieru 86F), niebiesko-czarnym wykończeniem wnętrza, siedemnastocalowymi felgami Speedline ,,obutymi'' w opony Pirelli P Zero i lampami drogowymi PIAA. Dodatkowo kupujący dostawał quick-shifter Prodrive, naklejki i dywaniki z logo RB5, tabliczkę z kolejnym numerem (wyprodukowano 444 egzemplarze). Magazyn EVO okrzyknął RB5 najlepiej prowadzącą się Imprezą (warto zauważyć, że RB5 miał to samo zawieszenie co zwykłe Imprezy Turbo, różnica w prowadzeniu wynikała tylko ze zmiany kół).
W 1999 roku w ofercie pojawił się WR Performance Sport Package: a w nim wysokie skrzydło Prodrive, zmieniona jednostka sterująca silnikiem, zmieniony wydech, filtr powietrza i orurowanie intercoolera. Pakiet WR dawał 240KM oraz dwudziestoprocentowy przyrost maksymalnego momentu obrotowego z jednoczesnym przesunięciem punktu wystąpienia maksimum w dół.
Ostatni rok dwudziestego wieku przyniósł kilka niewielkich zmian w zwykłych modelach (inny wzór szesnastocalowych felg, inna paleta kolorów, zmieniona gałka dźwigni biegów) oraz Świętego Graala Scoobyfanów: Prodrive P1. P1 był niejako następcą 22B UK, który był dopuszczony do ruchu w Wielkiej Brytanii na podstawie SVA (Single Vehicle Approval). Taki sposób dopuszczenia budził pewne kontrowersje, choćby dlatego że w ten sam sposób rejestrowane były auta z krytykowanego ,,szarego'' importu. Ten sposób narzucał też ograniczenie liczby pojazdów, które mogły być sprowadzone w ciągu roku, przez co 22B-UK pojawił się na rynku w 1999 roku, rok później niż oryginalny 22B. Wyżej wymienione oraz inne przyczyny spowodowały, że nowy produkt Prodrive został homologowany w Europie w kategorii ,,Supercar''.
Co w środku? W odróżnieniu od 22B P1 otrzymał dwulitrowy silnik o mocy 280KM, nieco dłuższe przełożenia skrzyni biegów i dłuższą (15:1) przekładnię kierowniczą (22B -- 13:1). Wbrew niektórym wybujałym zapowiedziom prasy P1 otrzymał też standardowe hamulce: czterotłoczkowe zaciski z przodu współpracujące z tarczami o średnicy 290mm i dwutłoczkowe z tyłu, a wszystko razem doprawione czterokanałowym ABS-em. Z zewnątrz auto wyróżniało się kolorem Sonic blue (74F, taki sam jak na Terzo), zmienionym tylnym spoilerem z wytłoczonym logo P1 na bokach, dodatkowymi światłami Helli o średnicy 90mm, dziesięcioszprychowymi felgami OZ w kolorze tytanu, zderzakiem z dokładką i charakterystyczną dla japońskich wersji wycieraczką tylnej szyby. Z innych zmian warto odnotować aluminiową maskę, klimatyzację i sześciogłośnikowe nagłośnienie.
I na tym pora zakończyć historię pierwszej generacji Imprezy.
to be continued... :)
Źródła: IWOC, Wikipedia.
Tytułem wstępu
Poniżej znajdziecie bardzo pobieżnie potraktowaną historię doładowanych wersji Imprezy. Temat jest bardzo obszerny, na wielostronicowy elaborat, którego ani ja nie byłbym w stanie napisać, ani Wy przeczytać :), zatem starałem się pisać możliwie zwięźle. Z uwagi na to, że korzystałem ze źródeł raczej amatorskich, na pewno nie ustrzegłem się błędów czy nieścisłości. Bardzo proszę o ich sprostowanie. Nie załączam zdjęć z prostej przyczyny: nie mam dostępu do materiałów na licencjach umożliwiających ich wykorzystanie, a nie chcę też nikomu nadepnąć na odcisk. Na dzień dzisiejszy tekst nie jest skończony, obiecuję że postaram się go jak najszybciej dociągnąć do końca (aczkolwiek ostatnio mam straszny niedoczas połączony ze wstrętem do komputera). Po tym zbyt długim wstępie zapraszam do czytania.
Narodziny.
Impreza zadebiutowała w Japonii, pod koniec 1992 roku, zastępując model Leone.W tym samym roku zastąpiła na trasach rajdowych model Legacy, który był zbyt duży jak na nowoczesną rajdówkę. Początkowo w ofercie znajdowały się modele wolnossące o pojemnościach 1.6, 1.8 i 2 litry z napędem na dwa i cztery koła, później dołączyła do nich najbardziej pożądana dwulitrowa Impreza Turbo. Modele z napędem na dwa koła występowały tylko na niektórych rynkach. W 1995 roku, do obecnych od początku w ofercie modeli cztero i pięciodrzwiowych (kombi) dołączył model dwudrzwiowy.
Europejska dwulitrowa Impreza GT (w niektórych źródłach pojawia się też nazwa 2000 Turbo AWD) ma 210KM@6000obr/min, przyspiesza do setki w okolicach 6.6 sekund i rozwija maksymalną prędkość w okolicach 230km/h. W 1999 roku, wraz z modernizacją silnika, określanego od tej pory jako Boxer Phase 2, moc wzrośnie z 210 do 218KM. W tym samym czasie w Japonii dostępny jest model WRX, początkowo o mocy 240KM (w modelu MY97, parametr ten sięgnie 280KM) na szesnastocalowych kołach (europejska GT miała koła piętnastocalowe). Jednym z rzucających się w oczy szczegółów, po których można odróżnić japoński model od europejskiego, jest wycieraczka tylnej szyby. Pozostańmy przy Japonii, bo to tam będą pojawiać się najbardziej ekscytujące wersje Imprezy.
W kolebce Imprezy.
Pod koniec 1992 roku na niektórych Imprezach pojawił się, wywołujący dreszcze u części populacji, różowy znaczek STi, a wraz z nim wiele przyprawiających o szybsze bicie serca zmian, przekładających się na lepsze osiągi i lepsze prowadzenie pojazdu. Wśród tych zmian znajdziemy stalowy wał korbowy, kute tłoki, inną jednostkę sterującą, turbosprężarkę na łożyskach tocznych, większy intercooler, zmieniony kolektor dolotowy, inne sprzęgło, inną skrzynię, utwardzone zawieszenie dzięki zmienionym amortyzatorom, sprężynom i stabilizatorom, odlewane pod ciśnieniem wahacze ze stopów lekkich, czterotłoczkowe przednie zaciski hamulcowe, zmienione wnętrze (inne fotele, boczki drzwiowe, kierownica momo), wysoki spoiler. W STi znajdziemy też fabryczne nagłośnienie z odtwarzaczem CD. STi miało 250KM. W 1995 roku moc STi, teraz oznaczanego jako STi Version II, wzrasta do 275KM. W 1995 roku zostaje ustanowiona nowa ,,tradycja'': od tej chwili STi maluje kolektory dolotowe na czerwono. Rok później pojawia się STi Version III -- moc silnika wzrasta do 280KM. W następnych latach pojawią się Version IV, V i VI różniące się (za wyjątkiem Version V) kosmetycznymi zmianami. W 1999 roku, w Version V pojawia się nowy silnik, wspomniany wcześniej Boxer Phase 2.
Równolegle produkowana jest Impreza WRX RA, auto, które powstało tylko i wyłącznie w celu przebudowania go do na auto rajdowe. WRX RA został pozbawiony wygłuszeń, zabezpieczenia antykorozyjnego, tylnego spojlera, radia, elektrycznych podnośników szyb. Był wyposażony w tańsze siedzenia (które i tak były wymieniane na sportowe kubły) i osłabiony względem STi silnik o mocy około 260KM, z zamkniętym, odlewanym w piaskowych formach blokiem. Mniejsza moc wynikała z pozbawienia silnika części sygnowanych przez STi, które i tak zostałyby wymienione przez tunera podczas budowy auta rajdowego. W WRX RA pojawił się po raz pierwszy ręcznie regulowany centralny mechanizm różnicowy (DCCD -- Driver Controlled Center Differential). Do 1997 roku WRX RA był dawcą organów dla rajdowych Imprez grupy N i grupy A, od 1997 roku Prodrive używał do budowy rajdówek Type R, o którym za chwilę.
W 1997 roku pojawia się WRX STi TypeR. Najważniejszą zmianą w stosunku do zwykłego STi Version III jest dwudrzwiowe nadwozie. W tej wersji pojawia się skrzynia biegów o skróconych przełożeniach (które w późniejszym okresie były wydłużane w stosunku do modelu z 1997 roku) oraz, odziedziczony po WRX RA, ręcznie regulowany środkowy mechanizm różnicowy. Ponadto w TypeR znajdziemy natrysk wody na intercooler, dwutłoczkowe tylne zaciski hamulcowe i przyciemniane tyle szyby. Nie znajdziemy natomiast ABS-u (z powodu zastosowania regulowanego mechanizmu różnicowego), fabrycznego nagłośnienia i elektrycznie składanej anteny.
Z połączenia powyższych: Type R i WRX RA powstał WRX RA STi -- auto czterodrzwiowe z silnikiem STi o mocy 280KM, z natryskiem na intercooler i bardziej luksusowym od RA wnętrzem.
Odchodząc nieco od najbardziej ognistych wersji, warto wspomnieć o Imprezie Gravel Express -- podwyższonym kombi w charakterystycznym dla azjatyckich regionów dwukolorowym malowaniu (srebrne zderzaki i wysokie listwy drzwiowe), wyposażonym w masywne orurowanie chroniące przedni zderzak i ramę do przewożenia koła zapasowego na zewnątrz, za tylną klapą. Impreza Gravel Express była wyposażona dwulitrowy silnik turbo z WRX-a. Gravel Express został wkrótce zastąpiony przez debiutującego w 1997 roku Forestera.
Na czterdziestolecie swojego istnienia Subaru przygotowało Hit przez duże ,,H''. Wyśniony, wymarzony, pożądany przez wielu model WRX 22B STi. Dwudrzwiowy sedan, z poszerzonym nadwoziem, z silnikiem zbudowanym w oparciu o zamknięty blok, rozwiercony do 2.2 litra. 280KM@6000obr/min. 22B był wyposażony w skrzynię o skróconych przełożeniach, szybką przekładnię kierowniczą (o przełożeniu 13:1 zamiast standardowych 15:1), zawieszenie zbudowane w oparciu o amortyzatory Bilsteina i sprężyny Eibacha i siedemnastocalowe koła od firmy BBS. Zmiany w nadwoziu, oprócz wspomnianych poszerzeń błotników, obejmowały też aluminiową pokrywę silnika, przedni zderzak i tylny spoiler rodem z WRC. We wnętrzu znajdziemy kierownicę Nardi, tabliczkę z numerem seryjnym i siedzenia z Alcantary. Powstało nieco ponad 400 egzemplarzy 22B, z czego kilkanaście zostało oficjalnie wyeksportowanych poza granice Japonii (15 sztuk do UK i 9 na inne rynki). Pojazdy wyeksportowane do UK trafiły do Prodrive, gdzie poddano je pewnym zmianom pozwalającym na dopuszczenie auta do ruchu na podstawie SVA (Single Vehicle Approval -- brytyjskie dopuszczenie do ruchu) i w związku z tym niektórzy określają te samochody jako 22B STi Type UK. Zmiany obejmowały wydłużenie przełożenia głównego (z 4.444 do 3.900), usunięcie obowiązkowego w Japonii ogranicznika prędkości, inne przednie światła z regulacją wysokości, cztery głośniki, maskownicę pod europejski zestaw audio i dodatkowe zabezpieczenie antykorozyjne.
A tymczasem w Europie.
W 1995 roku, z okazji zdobycia odniesionego przez Colina McRae zwycięstwa w RAC Rally 1994, pojawia się Impreza Series McRae, w kolorze ,,blue mica'', na złotych felgach.
W 1997 roku, z okazji zdobytego w 1996 roku tytułu mistrzowskiego w klasyfikacji producentów w angielskich salonach pojawia się wersja limitowana ,,Catalunya''. Nazwa wzięła się od Rajdu Katalonii, gdzie Subaru przypieczętowało swój tytuł mistrzowski. Wyróżnikami tego modelu są: czarny lakier z niewielką domieszką czerwieni (black mica), lusterka malowane w kolorze nadwozia, naklejki ,,Catalunya'' i pomalowane na złoto standardowe obręcze o średnicy 15 cali. Wnętrze jest również utrzymane w czerni z czerwonymi wstawkami, na tablicy rozdzielczej znalazła się tabliczka z numerem kolejnego egzemplarza. Wyprodukowano 200 sztuk tej wersji. Ponadto we wszystkich samochodach została zmieniona maska (inne wloty) i grill. Podobna seria limitowana, w kolorze BlueMica, była sprzedawana we Włoszech.
W 1998 roku Impreza została poddana wielu widocznym zmianom. Zmieniła się przede wszystkim deska rozdzielcza: pojawił się nowy zestaw zegarów z centralnym prędkościomierzem, z białymi tarczami w wersjach Turbo, kierownica Momo, dwie poduszki powietrzne w standardzie, drążek zmiany biegów o skróconej drodze. W modelu Turbo piętnastocalowe koła ustąpiły miejsca szesnastkom. W tym samym roku Subaru UK, z okazji kolejnego tytułu mistrzowskiego w klasyfikacji producentów, wypuściło limitowaną wersję Terzo (trzeci po włosku), która za razem była też trzecią wersją limitowaną na wyspach. Powstały 333 egzemplarze, wszystkie pomalowane kolorze niebieskim (kod lakieru 74F), podobnym do koloru aut WRC, na złotych obręczach. We wnętrzu zamontowano fotele wyściełane szarą Alcantarą, z czarnymi wstawkami i tabliczkę z numerem od 1 do 334 (brak egzemplarza trzynastego). Auto było wyposażone w klimatyzację.
Rok 1999 przynosi kolejne zmiany. Przede wszystkim pojawia się zmieniony silnik -- określany jako Boxer Phase 2, wzrasta do 218KM, Impreza otrzymuje też czterotłoczkowe przednie zaciski hamulcowe, spotykane do tej pory w STi, które od tej pory będą współpracować z tarczami o średnicy 297mm (do tej pory 286mm), zmienione zostały też nastawy zawieszenia. Impreza dostaje nowy przedni zderzak, nowe światła przeciwmgielne, wyższe tylne skrzydło i zmienione fotele. Ten rok przynosi też kolejną wersję limitowaną, oferowaną na rynku brytyjskim: RB5. RB jak Richard Burns, który właśnie dołączył do zespołu Subaru WRC, 5 jak numer, z którym Burns startował w Mistrzostwach Świata. RB5 wyróżnia się charakterystycznym szaro-niebieskim kolorem (kod lakieru 86F), niebiesko-czarnym wykończeniem wnętrza, siedemnastocalowymi felgami Speedline ,,obutymi'' w opony Pirelli P Zero i lampami drogowymi PIAA. Dodatkowo kupujący dostawał quick-shifter Prodrive, naklejki i dywaniki z logo RB5, tabliczkę z kolejnym numerem (wyprodukowano 444 egzemplarze). Magazyn EVO okrzyknął RB5 najlepiej prowadzącą się Imprezą (warto zauważyć, że RB5 miał to samo zawieszenie co zwykłe Imprezy Turbo, różnica w prowadzeniu wynikała tylko ze zmiany kół).
W 1999 roku w ofercie pojawił się WR Performance Sport Package: a w nim wysokie skrzydło Prodrive, zmieniona jednostka sterująca silnikiem, zmieniony wydech, filtr powietrza i orurowanie intercoolera. Pakiet WR dawał 240KM oraz dwudziestoprocentowy przyrost maksymalnego momentu obrotowego z jednoczesnym przesunięciem punktu wystąpienia maksimum w dół.
Ostatni rok dwudziestego wieku przyniósł kilka niewielkich zmian w zwykłych modelach (inny wzór szesnastocalowych felg, inna paleta kolorów, zmieniona gałka dźwigni biegów) oraz Świętego Graala Scoobyfanów: Prodrive P1. P1 był niejako następcą 22B UK, który był dopuszczony do ruchu w Wielkiej Brytanii na podstawie SVA (Single Vehicle Approval). Taki sposób dopuszczenia budził pewne kontrowersje, choćby dlatego że w ten sam sposób rejestrowane były auta z krytykowanego ,,szarego'' importu. Ten sposób narzucał też ograniczenie liczby pojazdów, które mogły być sprowadzone w ciągu roku, przez co 22B-UK pojawił się na rynku w 1999 roku, rok później niż oryginalny 22B. Wyżej wymienione oraz inne przyczyny spowodowały, że nowy produkt Prodrive został homologowany w Europie w kategorii ,,Supercar''.
Co w środku? W odróżnieniu od 22B P1 otrzymał dwulitrowy silnik o mocy 280KM, nieco dłuższe przełożenia skrzyni biegów i dłuższą (15:1) przekładnię kierowniczą (22B -- 13:1). Wbrew niektórym wybujałym zapowiedziom prasy P1 otrzymał też standardowe hamulce: czterotłoczkowe zaciski z przodu współpracujące z tarczami o średnicy 290mm i dwutłoczkowe z tyłu, a wszystko razem doprawione czterokanałowym ABS-em. Z zewnątrz auto wyróżniało się kolorem Sonic blue (74F, taki sam jak na Terzo), zmienionym tylnym spoilerem z wytłoczonym logo P1 na bokach, dodatkowymi światłami Helli o średnicy 90mm, dziesięcioszprychowymi felgami OZ w kolorze tytanu, zderzakiem z dokładką i charakterystyczną dla japońskich wersji wycieraczką tylnej szyby. Z innych zmian warto odnotować aluminiową maskę, klimatyzację i sześciogłośnikowe nagłośnienie.
I na tym pora zakończyć historię pierwszej generacji Imprezy.
to be continued... :)
Źródła: IWOC, Wikipedia.